Vesuvius en de Amalfikust

Gisteren ging t redelijk, vandaag was toch weer even een moeilijke dag, gewoon even meer down dan up... Arme John. De dag begon dan ook met een goed bedoeld telefoontje, maar het maakte alles wat beladen.

Maar laat ik beginnen met onze ervaringen van gisteren.

31 juli
Vandaag weer laat opgestaan. Kennelijk hebben we een heleboel slaap in te halen.
De dag begon redelijk bewolkt en met wat regen druppels en het gekke os dat het mij echt helemaal niets interesseert.
We zouden de Vesuvius bezoeken.
Ons B&B is gebouwd op de berg zelf. Wel moet je nog een flink stuk omhoog rijden .
Op deze route bloeit er opvallend veel. Valeriaan, veldbloemen , gele brem en erg grote struiken Oleander. Het ruikt ook erg zoet.
De Vesuvius is aangewezen als NP en door Unesco als biosfeerreservaat.
Vanaf de parkeerplaats moet je door een dorre steenwoestijn omhoog klimmen . Op dat moment waren we dus blij dat de zon niet scheen.. Je loopt een vrij stijle helling zigzaggend omhoog door lava , grind en sintels. Een klim die echt om een beetje conditie vraagt en dat had duidelijk niet iedereen ... Sommige mensen moesten om de paar meter stoppen. Er wordt in de boeken aangegeven vooral goed schoeisel aan te trekken... Opmerkelijk als jee ziet hoeveel mensen een vulkaankrater gaan bekijken op teenslippers....

Op de top kijk je zo'n 200 meter omlaag de krater in. Je ziet hier en daar rook uit de wanden komen , dit noemen ze stomende fumarolen . Heel vreemd was ook om af en toe een zacht gegrom te horen. Een Engelse naast mij noemde het a little bit Jurastic ...

Het was best indrukwekkend om te zien. Stiekem wat lavasteentjes meegenomen .
Wel had ik opeens het gevoel dat mijn wereld echt even alleen dood en ellende was... Dus na deze Jurastic ervaring doorgereden naar Sorrento,

Steile rotswanden , blauwe zee en allemaal nauwe straatjes met heel veel winkeltjes en restaurantjes .
Opmerkelijk genoeg was het verkeer daar minder chaotisch en de huizen mooi onderhouden . Je zag er ook de luxere hotels met mooie tuinen en parken. Erg veel dure jachten in de haven en smalle strandjes langs de hoge rotsen . Op de pieren worden ligbedden verhuurd en staan er barretjes. Wij hebben aan zee een erg late lunch genomen en tijdens de wandeling in Sorrento een heerlijk ijsje genomen.

Uitrusten op t strand of een dag niets doen lukt nog niet. Gewoon nog te veel onrust in mij. Toch tegelijkertijd ook erg moe.

Het verkeer is ongelooflijk hier. Dat er geen grote ongelukken gebeuren verbaast ons . Alles toetert maar, rijdt al telefonerend , neemt voorrang en erg kleine kinderen op vespa's voorop op schoot en vervolgens langs auto's scheurend. Zoveel fietsen als wij hebben zoveel vespa's rijden hier. Alleen hebben wij fietspaden en regels.

Vandaag 1 augustus
We zijn naar de Amalfi kust gereden.
De eerste stop was in Vietri sul Mare, de stad van de keramiek.
Vietri sul Mare staat bekend als een parel aan de Amalfi kust en als dé stad voor keramiek. Door de eeuwen heen is de verfijnde traditie van pottenbakkerij doorgegeven aan de volgende generaties door de meest bekwame pottenbakkers, zelfs in de muren van de huizen bevinden zich nog tegels vande keramieksoort majolica. We zijn eerst langs de boulevard gelopen ( wat een enorme afdaling was vanuit het centrum) en hebben heerlijk koffie gedronken op een terras.
Het is een schone stad met veel aandacht voor de huizen.

We zijn verder gegaan naar Amalfi
Via een oude stadsmuur het centrum in gegaan. De grote kathedraal van Amalfi is het eerste wat je dan ziet op het grote plein. Deze kathedraal in al zijn glorie, goud en schilderingen, maar ook de hoge trap er voor maakt meteen een geweldige indruk. We zijn er in gegaan, zelfs John ging mee.
Voor mij was het vooral ook een moment van een kaarsje afsteken en mijn eigen "afscheid" nog even op dat moment.
Fijn dat John mee naar binnen was gegaan, normaal wacht hij altijd buiten en gaat hij geen kerk in.....

Veel bootjes en dure schepen liggen er in de baai. Helaas is deze stad al wat vergane glorie aangezien er veel van de huizen er verpauperd uitzien.

De route met de auto afgemaakt en bij een fruitstalletje wat voor onderweg gekocht. De kustroute is heel erg mooi. Op de een of amdere manier ben ik kennelijk zo moe, dat zodra we een kwartier in de auto zitten mijn ogen dichtvallen...

John rijdt hier al als een echte Italiaan en neemt net als iedereen voorrang en scheurt de straatjes door.... Ben zo blij dat we auto volledig verzekerd hebben...... wat John nog niet durft is net als de Italianen gewoon overal parkeren. Op zebrapaden, achter borden waarop staat 'verboden te parkeren' ( met wegslepen) en langs smalle bergweggetjes. Dus wij betalen dure parkeerplaatsen