de eerste dagen

30 juli
Een moeilijke periode om een vakantie in te houden. Een periode van afscheid nemen en verder gaan.
“let yourself move into the next chapter in life when the time comes,
Don’t remain stuck on the same page…”
Doorgaan dus, maar dat is juist vaak zo moeilijk.

‘Genieten’ zal niet vanzelf gaan deze vakantie, maar wel hoop ik wat rust vinden en me toch kunnen verwonderen over nieuwe indrukken. Misschien dat het kan helpen bij het accepteren van gebeurtenissen en misschien kan het steun bieden bij een proces van loslaten.

Ondanks alles zijn we gisteren in het vliegtuig gestapt wat een enorm dubbel gevoel was. Ik vroeg me zelfs af toen het vliegtuig ging taxiën of ik het nog zou kunnen laten stoppen.
Eenmaal geland op Napels zijn we gaan kijken of we de auto huur goed konden regelen. Door alle gebeurtenissen hadden we dit niet goed kunnen afhandelen en hadden we op dat moment geen auto.
Het bleek allemaal te regelen zijn en we reden een uur later weg in een Fiat Panda. Ruim genoeg voor ons en zelfs 4 deurs.
Van Napels naar ons B&B was maar een half uurtje rijden.
Wat ons opviel was de puinhoop van afval langs de weg en op de stoepen. De regio van Napels is natuurlijk een probleem voor wat betreft het ophalen van afval, maar dit was gewoon enorm! Veel afval op straat en het ligt gewoon verspreid.
Opvallend hier zijn ook de slechte wegen en de niet onderhouden panden. Is het armoe? De huizen bladeren aan de gevel, zitten vol scheuren en gaten en zijn nergens onderhouden.
De huizen en de straten zien er verre van aantrekkelijk uit in deze regio.

Voor de eerste vier nachten hebben we een B&B gereserveerd aan de voet van de Vesuvius.
Hij was voor het laatst in 1944 actief en ‘men’ verwacht weer een activiteit… hopelijk niet zolang wij er zijn.
B&B Hercaluneum ligt in Ercolano. Het is op de bergroute naar de top van de Vesuvius. We hebben een prachtig uitzicht over de zee, Ercolano en Napels.
Vanuit deze plek hopen wij Pompei en de Vesuvius te bezoeken.


30 juli
Vandaag is het warm maar bewolkt. We gaan naar Pompei na eerst even goed uitgeslapen te hebben en een gezellig ontbijt. Een latertje dus….
Pompei is hier 10 km vandaan, maar met t Italiaanse verkeer zeker ruim een half uur rijden.
Ze kennen hier geen verkeersregels, er is maar 1 regel en dat is geen regel…. Het recht van de sterkste. Voorrangssituaties gelden echt voor iedereen, waar je ook staat of rijdt of loopt… heel erg wennen is dat als je uit een land komt waarin alles geregeld wordt.
De brommers en scooters zijn het gevaarlijkst, die schieten links en rechts aan je voorbij met een rotvaart en soms moet je bovenop je rem staan. Het zijn er in deze steden erg veel. Het zijn net vliegen op een hete zomerdag in je huis….. ook nu krijg je de neiging tot slaan ….

In elk mediterraans land dat wij tot nu toe bezochten zagen wij het fenomeen ‘hangouderen’. Meestal op bankjes, op terrasjes, voor huizen etc… maar nu signaleerden wij ze langs de weg. Hangend over hekken met reclame borden , kletsend met elkaar.

Bij Pompei betrok het weer en toen we het terrein opgingen betrok het en vielen al snel de eerste druppels. Het weer was zoals ik mij voelde…. Het paste bij het moment, dus dat was goed eigenlijk.
Pompei is inmens groot. Je verwacht naar opgravingen te gaan, maar het is echt een compleet opgegraven stad. We hebben er uren gelopen. Het was al vlug droog en meteen weer erg warm.
De Vesuvius barstte uit op 79 na chr. Pompei werd bedekt onder een lijkwade van 5 tot 6 meter.
Pompei is de enige stad ter wereld die in een zo buitengewone staat van bewaring is gebleven.
In Pompei woonden 20.000 mensen, waaronder kooplieden, adellijke families, vrijgelatenen en slaven.

We hebben door de oude straten van Pompei gelopen met woonhuizen, veel badhuizen, winkels en werkplaatsen.
Er zijn amfitheaters, tempels voor de goden, oude stadspoorten en stadsmuren.

In 1860 begonnen de intelligente opgravingen. Er werd toen ook gips gegoten in ruimtes die vrijgelaten waren door de ontbinding van organisch materiaal nadat de lava gestold was. Zo ontstonden er afdrukken en door dit systeem kregen lichamen van mensen, maar ook dieren, planten en voorwerpen weer hun oorspronkelijke vorm. Zo kan men dus ook laten zien in welke houding mensen overleden zijn.
De mensen die wij daar zagen in glazen kisten of achter een hek waren gipsafdrukken van wat er eens was. Het is heel erg confronterend om te zien, zeker als het kleine kinderen zijn. Niemand ontkwam aan dit fenomeen en men vond in Pompei en ook in de andere steden aan de voet van de Vesuvius de dood.
Het is indrukwekkend om door deze stad te lopen. Een eens zeer welvarende stad die op een gewone dag gewoon vernietigd werd en ontsnappen was niet mogelijk…