Van de oostkust naar de westkust van de laars

Zondag 17 augustus

De dag begonnen met een echt Italiaans ontbijt....veel taart en zoetigheid. Toast met jam, maar verder allemaal soorten cake en taart. De eigenaresse bakt het ook allemaal zelf.
Vandaag wilden we van de oost naar de westkust van de laars rijden door het NP Pollino. We wilden dus de snelweg vermijden en dat bleek niet makkelijk met onze TomTom die die maar vlug uitgezet en zelf op de ouderwetse manier kaart gelezen. Eigenlijk heel gewoon toch... Tom of Mio.... Het blijven eigenzinnige apparaten, maar hebben gelukkig een uitknop.

Het gebied waar we vandaag door heen gaan rijden is het NP Pollino, maar vooral ook het Calibrisch gebied oftewel Calabrie. Als je hier de plaatsjes bezoekt lijkt het of de tijd heeft stil gestaan. Toch komt de oorsprong van de grote cultuur en de beschaving van Europa uit dit gebied. Calabrie maakte deel uit van wat men in de oudheid Groot Griekenland noemde. Een gebied met een groot verleden aan de basis van onze beschaving.
Allereerst het plaatsje Morano Calabro bezocht. Het plaatsje stamt uit de 10e en 11e eeuw. Er staat bovenop de berg, boven het plaatsje pronkend een ruïne van een kasteel uit de 13e eeuw. Het oude centrum heeft nog altijd een labyrint van smalle straatjes en trapjes.
Er was een grote markt en we hebben even door het dorpje geslenterd. Een oude man sprak ons aan en vroeg of we Duits waren door onze blonde haren.....
We zijn via de SP241 gereden, een prachtige route en bij een informatie plek van het park kregen we nog een dvd mee over het park en een route kaart.
Er is hier in het NP eigenlijk heel veel te zien en te doen. We kwamen busjes tegen met rafters en bootjes. Dat is hier een grote uitdaging.
In Mormanno ook een historisch stadje in de bergen zijn we uitgestapt en hebben we rondgelopen en koffie gedronken in dit dorp hoog in de bergen.
Uiteindelijk kwamen we op de SP3, dit is een route dwars door en over de bergen en de bossen naar het plaatsje Papasidero en uiteindelijk kom je dan in het badplaatsje Scaleo uit. Onderweg stak er zomaar een slang over. Een grote zwarte of donker bruine slang...we schrokken ons naar, hij glibberde zo naar de overkant.

Wat schrokken wij daar van alle afval ( echt bergen vuilniszakken) langs de weg. Vuil en vies... Zelfs bij grote hotels en appartementen. De westkant vanaf Napels is smerig en dat is zo jammer..... Het strand was ook vies. Het was een fijn kiezelstrand waar we even gelegen hebben, maar het lag vol met afval. Wat zijn wij blij met onze keuze om deze week aan de oostkant van de laars te blijven.

Terug reden we in het donker. Dat was best eng met al die slecht verlichte kronkelwegen in de bergen en het rijgedrag van de Italianen. We hebben de snelweg genomen, maar zelfs deze was erg slecht belicht en de belijning is haast niet te zien. Erg vermoeiend rijden. Dit zuidelijke deel laat op alle fronten armoede zien en zeer veel achterstallig onderhoud op elk gebied.
We kwamen laat aan in ons BB. We kregen meteen aangeboden om met hun nagerecht mee te eten. Zoon en schoondochter die Engels spraken waren er ook. We vertelden over onze rgen rit, het mooie natuurgebied, maar ook over het afval. Over het afval zeiden ze " welkom in Italy, it is a big problem".. Dat vonden wij ook inderdaad. We vroegen ons onderweg al af hoe ze dat ooit opgeruimd en schoon krijgen.