Hangouderen, strand, Torre Mileto

Zondag 10 augustus

Vanmorgen gingen wij ontbijten en kwamen wedrom (tweede ochtend) onthutst terug zagen we dat onze kamer open stond (09.15) en men de kamer aan het schoonmaken was. Nergens een bordje om aan je deur te hangen. We hadden nog niet onze spullen netjes opgeruimd zoals we altijd doen als we een dagje uitgaan. Er was een dame met heel veel chloor in de badkamer bezig en we konden niet naar het toilet of onze tanden poetsen. Ik vond dit echt zo'n schending van je privacy! Het is heerlijk (en ook niet eerlijk natuurlijk ) als je dan toch je frustratie en onmacht van de afgelopen weken kwijt kan door even flink boos te worden. Natuurlijk kan die dame er niets aan doen... Maar het voelde voor mij wel even goed. Ze was wel opeens erg vlug klaar en verdwenen...

Vandaag zouden we de noordkant gaan bekijken van dit schiereiland. We zijn eerst naar Sannicandro Garganico gereden. Een dorp in de bergen hier. Opmerkelijk zoals je hier van vlak naar bergachtig rijdt. De landschappen wisselen veel en snel.
Veel landbouw ook waar op dit moment veel beheerste brandjes zijn om de grond vruchtbaarder te maken.

Het is natuurlijk zondag en overal hoor je de kerkklokken gaan. Je vraagt je dan af wat al die hangouderen dan nog langs de weg doen en bij de barretjes.
We reden door erg smalle straatjes en dat is hier niet zonder risico. We moesten opeens stoppen omdat een kleine Fiat voor ons stopte. Een jonge knul stapte uit en deed de portier van de bijzitter open. Hij hielp een erg oude man uit de auto. De gehavende broek van deze vrolijk ogende man hing zo laag dat zijn kruis bijna op de grond hing en zijn onderbroek deels was te zien. Heel modern eigenlijk. Natuurlijk werd er achter ons ( op zijn Italiaans) al heel ongeduldig getoeterd en de oude man riep iets zwaaiend met zijn ene hand en hield zich met zijn andere hand in evenwicht bij de jongen. Deze jongen werd kennelijk van al dat getoeter erg nerveus en liet de oude man zodra hij een geparkeerde auto 'haast' kon vasthouden los en stapte vlug in en reed weg.

Wij er rustig achteraan en kwamen niet veel verder, omdat achter onze voorganger opeens een oude man overstak , tegen zijn kont een oranje plastic stoel mee dragend om zo aan de andere kant gelijk te gaan zitten.
Nog geen twee meter verder liepen drie oude mannen druk pratend over de weg, riepen iets naar de man met de stoel en achter ons werd al maar getoeterd..... Dit had ik moeten filmen!

In het noorden wordt het vlakker en zijn we doorgereden naar naar Torre Mileto. Het ligt vlak voor het gedeelte waar de zee door een lange landtong wordt gescheiden van het meer Lago di Varano. Hier is veel watersport.
Er zijn hier prachtige brede zandstranden en ook erg veel toeristen.
Bedje gehuurd en even ogen dicht en proberen om alle Afrikaanse verkopers aan je bedje weg te sturen. Wat kunnen die volhouden......
Het water is heel lang ondiep en prachtig blauw, maar vooral ook heerlijk qua temperatuur.
Aan het eind van de middag zijn we de route langs de kust en het meer nog even doorgereden en in Punta Cucchiara uitgestapt en even gewandeld langs een boulevard langs het strand.
Het is geen toeristische boulevard zoals je zou verwachten, het is kaal zonder restaurantjes en alleen maar appartementen die er vaak niet aantrekkelijk uitzien.
Dat is wel jammer. We hebben een route door het nationale park terug genomen en erg laat in de buurt van ons hotel gegeten