Lecce.....het Florence van Zuid Italie

Donderdag 7 augustus

Vandaag hebben we een toer gemaakt door het zuiden van de hak. We hebben gisteravond laat besloten om nog twee nachten langer hier in Cisternino te blijven. John vond dat ik wat rust kon gebruiken en het leek hem beter om dan niet weer gelijk op zoek te gaan naar een B&B.
Aangezien we er prima zitten in Cisternino, had ik er echt geen moeite mee.

Vanmorgen bijtijds vetrokken na het ontbijt en de eerste stop was Lecce. Het Florence van het zuiden wordt beweerd. Inderdaad een prachtige stad. Een stad veelal in barokstijl gebouwd. Je struikelt er gewoon over prachtige kathedralen en alleen al de bouw aan de buitenkant is enorm imposant. Hoeveel werk zit er wel niet in.... Kunnen de bewoners kiezen naar welke kerk ze om de hoek gaan op zondag.... Het zijn er zo veel in 1 enkele stadskern.
De oude stadskern is heel erg mooi en redelijk goed onderhouden wat historische gebouwen betreft, Het hele historische centrum is prachtig om door te wandelen.
Op een terras hebben wij een exclusief gebakje genomen en koffie.
We hebben een uur of drie door de stad gelopen en verschillende gebouwen bekeken. In de smalle straatjes met bogen en trappen waren werkplaatsen van de kunstenaars die de beelden voor de kerken maakten. Je kon zien hoe dit in zijn werk ging, van heel vroeger tot nu. Het zijn poppen van stro en touw. Door ijzerdraad kan je ze in elke gewenste houding zetten. Daarover gaat klei en deze zorgt ook voor de mimiek. Vervolgens wordt het geverfd. Heel erg bijzonder om te zien.
In Lecce liggen ook de overblijfselen van het Romaanse Amfi theather uit de 2e eeuw, gewoon midden op een erg groot plein wordt dit afgeschermd door hekken.
Wat een tijdperken zijn er in deze stad door elkaar te zien.

Er is in Lecce ook een groot kasteel, daar zijn we ook naar toe gelopen.
Het kasteel viel helaas voor ons erg tegen. Deze was vol exposities van 'bekende' Italianen wat ons weinig zei. We liepen over Een deel van de restanten van het kasteel dit was met glas bedekt zodat je over de restanten liep en het tegelijkertijd kon zien. Wel bijzonder om te zien.
Al deze oude plaatsen hebben soort van 'kinderhoofdjes' als straatstenen. Deze zijn gladgeslepen in de loop der jaren en spiegelglad..... Bij hellingen die je naar beneden loopt is dat af en toe erg lastig, vooral voor mij omdat ik gemiddeld elke vakantie wel twee keer val. Het gaat tot nu toe goed.... Ik heb klem gezeten met mijn billen tussen twee stenen die opeens bewogen ( dat doet zeer!!!!) en klem tussen een strandbedje met mijn kuit.....( ook heel erg pijnlijk), maar ik ben nog niet gevallen !

Vanuit Lecce zijn we naar Otranto gereden. Otranto heeft ook een oude stadskern. Ook hier veel kathedralen. Opmerkelijk hier was een ondergrondse kathedraal met allemaal gewelven. Cathedrale Cripta. Prachtig gewoon. Er boven , een etage hoger boven de gewelven, was een grote kathedraal. John gaat niet overal mee naar binnen als het kerken zijn, maar deze heeft hij ook bekeken.
We hebben er over de stadswallen en een oude muur gelopen. Stranden kent deze plaats aan zee niet, maar wel kades waar mensen op liggen te zonnen en rotsen.
We hebben er een erg groot sorbet ijs genomen op een terras langs het water.

Onderweg moesten we nodig tanken. Is de benzine hier 1,91!!! En dat zonder het kwartje van Kok!

Vanuit Otranto wilden we nog naar het uiterste puntje van de hak. Het plaatsje Leuca.
We wilden er alleen iets te drinken halen en dan doorrijden voor de ondergaande zon in Gallipoli.
Eenmaal in Leuca zagen we langs de kust bij de historische haven een pad van loopplanken over en langs de rotsen en langs de haven. Dit pad liep richting de voortoren.
Daar aangekomen bleek dat er een eeuwenoude trap omhoog ging langs wat ooit eens een waterval ( aangelegd) was geweest. Het waren 278 treden.... Steil omhoog. Voordat we die trap naderden zei John al ivm de tijd..."Het mag duidelijk zijn dat we onder geen voorwaarde naar boven gaan" ...ik beaamde dat. Onder aan die trap keken we elkaar aan en begonnen te lachen. Ik zei " het mag duidelijk zijn dat het onze eer te na is om niet naar boven te gaan..."
Daar gingen we dus... Mijn benen verzuurden zowat. Warm en best een klim en we wilden het vlug doen ...
Boven was er een erg mooi uitzicht, een (weer) moderne kathedraal en een soort missionaris post. Er stond een grote vuurtoren en midden op het plein een hele hoge zuil met een Maria beeld erop.
Alles bij elkaar.... Een uur ! We gingen alleen de ondergaande zon niet halen.

Aangekomen bij Galipoli werd het al donker. Het gaat hard hier. Het is hier tegen 8 uur al donker. Galipoli was ooit een eiland en nu door een verhoogde weg met het vaste land verbonden. Wat zijn we er grappig opgelicht met parkeren.
Er stond bij een parkeerplaats een mannetje met een lampje te zwaaien en hij wees ons een plek,aan wat we braaf deden.
We vroegen hem waar we moesten betalen. Hij vroeg hoe lang we bleven. Wij dachten een uurtje of 2. Doe maar 2 euro zei hij. We hadden 1,60 klein. Och, dat was ook goed...... We hadden toen al door dat we helemaal niet hoefden te betalen, maar vonden het eigenlijk wel grappig. Alsof we niets doorhadden betaalden wij, als een van de weinigen ;)

We liepen er door een soort van visafslag waar je verse vis kon bestellen. Ook waren er mensen die gelijk vis aan sta tafels aten. Heel apart. We hebben een restaurantje aan het water gezocht en een visje gegeten voor we terug naar huis gingen.
Een lange dag, veel gezien... Veel afwisselende indrukken van een historisch rijk Italië. Gek van de toeterende auto's, maar het is er wel gezellig en levendig.