7 mei, net als 32 jaar geleden een zonnige dag....

Heerlijk zoals wij elk jaar onze trouwdag tegenwoordig tijdens een korte vakantie break kunnen vieren. Echt even tijd voor elkaar. Natuurlijk weet manlief het dan nog de dag ervoor...maar op de ochtend zelf is hij het ook deze keer even spontaan vergeten. Dus ook nu geen onverwachte ochtend serenade aan mijn balkon, geen zelf geplukt bloemetje op mn kussen en ook geen mooi vierkant doosje....maar wel een ondeugende glimlach als hij er aan herinnerd wordt en vervolgens zegt dat het al 32 jaar een feestje samen is....

Vandaag was dan ook een dag met uitbundig veel zon, niet 1 wolkje te zien. We zijn naar ons favoriete bar/restaurant/ strandpaviljoen gegaan voor een kop koffie en een verblijf aan net strand. Ik kan iedereen de gezelligheid en ongedwongen sfeer van 'Chesters on the beach' aanraden. De eigenaar had speciaal voor ons een stuk eigen gemaakte appeltaart als felicitatie. Wat lief is zo'n gebaar.
Leuke mensen op het terras gesproken en onbeschaamd lang in de zon gelegen op t strand. Een heerlijke dag.

Aan het eind van de middag wilde John mij trakteren op een ondergaande zon. Dat kan dus alleen aan de westerse kant van het eiland. Dus in de auto en op zoek.... Dat valt niet mee, want er staat ook in het westen altijd wel een berg in fe weg ;)
John geeft niet zomaar op als hij een romantische avond belooft. Zeker een mimuut opf 35 zijn we door gereden door de bergen. Uiteindelijk kwamen we op een uitkijkpunt over zee waar twee bankjes stonden. Kon gewoon niet mooier. Er waren allemaal letters en hartjes in gekerfd.... Daar staan ook nu die van ons in :). Heerlijk even pubers zijn... De zonsondergang was prachtig. Ons speciale moment en herinnering aan een bijzondere vakantie.

Eenmaal terug zijn we bij Chesters gaan eten, heel lief stond er een roos op tafel en een mooie witte strik lag op tafel gedrapeerd. Gewoon een heerlijke dag!