Preikestolen

Vandaag stond de wandeling naar de Preikestolen ingepland. Een aardige klim over rotspartijen en redelijk klimmend met op het eind zelfs een steile klim.
Nu heb ik al moeite met dalen en een enorme geschiedenis met valpartijen dat dit mij eerlijk gezegd niet zo aantrok. Maar om John niet teleur te stellen uiteraard vol goede moed gegaan. Het eerste gedeelte maakte al dat ik wist dat ik voor de terug weg problemen zou ervaren op deze rotsblokken. Klimmen lukt mij wel, maar balanceren op rotsen en keien is een ander verhaal. Daarnaast is het vreselijk druk en iedereen loopt je tegemoet op de smalle paden of speelt achter je 'bumperklever' als je niet hard genoeg gaat,
tussendoor rennen er freewheelers om je heen. Voor mij ingrediënten om mij redelijk opgejaagd te voelen.

Het was een prachtige klim met nog veel meer moois in het vooruitzicht. dus vol goede moed... Wat een nationaliteiten waren er aanwezig! En dat allemaal voor dat ene punt...
Om mij heen zag ik dat ik niet de enige was die stumperde. Iedereen wil uiteindelijk dat befaamde punt zien waar iedereen voor komt. De grote lange steen boven het fjord... het momentje van JA! Ik ben er...
Uiteraard wilde ik dat ook dus doorzetten.

Tot wij halverwege bij een plateau kwamen waarna de stenen nog ongelijkmatiger werden, de stappen die je moest nemen nog hoger en er ook steeds meer mensen naar beneden kwamen die er ook langs wilden. Toen zag ik een Spaanse die een lelijke valpartij had en zij zat ongelukkig langs de kant met twee knieën die gehavend waren en een neus waar natte doeken op gedrukt werden. Op dat moment was ik er klaar mee. Voor wie deed ik dit nu eigenlijk?

Ik ben er op het plateau gaan zitten en John is door gegaan. Hij wilde dit graag en hij deed het veel beter dan ik. Ik zag meer mensen glibberen en glijden toen ik daar zat en onderuit gaan. Ik zat er prima en heb er heel relaxed op John gewacht die na anderhalf uur terug kwam. Er bleken nog stijle trappen te komen en een smalle stenen trap langs een afgrond, weliswaar met een ketting erlangs. Maar voor mij was het al een bevestiging voor 'het is goed zo, ik zat hier goed'.
Maar ik moest nog terug. Opvallend als je dan ziet hoeveel vrouwen alleen modderen en hun mannen vooruit lopen.... ik bof, wat ik kreeg keurig ondersteuning en hulp op lastige stukken.

Het mooist achteraf was dat wij hoorden dat John te vroeg naar beneden was gegaan. Hij dacht dat hij op de Preikestool was aangekomen, maar achteraf hoorden wij dat op het befaamde punt een rij met mensen stond voor een foto.... John had niets gezien, hij was op een plateau met een mooi uitzicht en dacht dat dat het was...hij had nog een kilometer verder gemoeten...Maar dan had ik zeker nog een uur langer moeten wachten ;) Misschien ooit nog eens.

Na deze best mooie trip (voor mij halverwege) zijn wij nog een eind gaan rijden langs een fjord en het is overal mooi hier. Prachtige vergezichten.
Morgen eerst een boottocht en dan door naar Voss.