Beren en afgronden... en een papa Moos

Denali-park verkennen

31 juli en 1 en 2 augustus

Wat een afwisselende dagen. Op de eerste dag hadden wij geen boeking staan maar zijn wij zelf het eerste stuk gaan rijden van de Denali weg door het park. De Denali parkroad. Je mag er maar een paar mijl zelf op rijden. Het is een route van max 35 miles per uur en je moet goed spotten. Daarna (na een goed half uur rijden) wordt het een onverharde weg waar alleen de parkbussen mogen komen. Dit om vooral de natuur te beschermen, je mag ook geen afval of eten mee nemen uit de bussen. Wel mag je vrij wandelen in het park. Er zijn parkgrenzen, maar alleen op de kaart. Hier zijn nergens hekken ook niet voor het wild en ook geen wild roosters. Het land is ook van de dieren. Daar kan Nederland met de Hoge Veluwe en de Oostvaardersplassen iets van leren.

Dat betekent dat je de Grizzly ’s en de Mooses etc. echt overal kan tegenkomen.
Wij reden het stuk dat vrij was en bij de stop hebben wij een prachtige hike gemaakt. Aangezien wij voldoende mensen tegen kwamen was ik niet zo bang voor beren. Wel zagen wij weer de grondmarmot, eekhoorn en de berggeiten. De zon scheen, het was goed warm en dus prachtig weer waardoor wij zelfs de hoogste berg van het park konden zien de McKinley mountain. Dat is echt een uitzondering, want meestal zitten er wolken omheen. Elk jaar wordt de berg door zo’n 1000 mensen beklommen maar een klein percentage haalt de top en elk jaar sterven er ook mensen tijdens deze klim. Mijn sport is het dus niet.

Wij hebben nog een korte wandeling in het park gemaakt en de omgeving verkend. Echt een heerlijke dag.

De dag erna (1 augustus) hadden wij een bustrip in de planning. Een lange tour van 7 uur waarin wij tot bijna het einde van de parkroad zouden gaan. Helaas een zeer bewolkte dag, een heel stuk kouder (11 graden) en veel miezer regen waar je door en door nat van werd en koud. Maar dat weerhield ons niet om tijdens de stops rond te kijken. Ook het wildlife vertoont zich niet graag met dit weer. Wij hebben onderweg een stop gehad bij een Grizzly die in de verte liep en twee rendieren, ook in de verte. Ga dat maar eens fotograferen met regen en grauwe grijze wolken…
De chauffeur wist heel veel over het park te vertellen, over de geschiedenis en over de natuur. Wat jammer dat wij zo weinig zagen. De vergezichten waren er uiteraard niet in de wolken, maar wat wij zagen was in elk geval prachtig.
Het was schrikken dat wij op zo’n natte en modderige dag over een bergpas reden met een zeer nauwe weg, waar je echt alleen in bochten andere bussen kon passeren. Dat was zo eng boven een enorme afgrond…het is hier zo hoog. Ik durfde af en toe niet te kijken. Er werd ook gezegd bij de start van de tour dat zij hoopten dat niemand hoogtevrees had…… oeps…

Bij terugkomst haalde John wat spullen uit de auto en komt opeens onze kamer binnenstormen.... brullend: ’pak je camera!’
Staat er op 100 meter van onze kamer een mannetjes Moos op zijn ‘Moos-gemakkie’ blaadjes te eten en keek verbaasd naar al die mensen die hem bewonderden. Wat een prachtig en enorm groot dier en dit mannetje is nog niet eens helemaal volwassen.
Dat maakt een heleboel goed!

2 augustus

Er stond al vroeg weer een tour gepland, de Toklattour. Wederom een bustour van totaal 7 uur waarbij je onderweg ook zou mogen uitstappen en zelf zou mogen hiken en gewoon een andere bus terugnemen. Het was helder weer, niet echt warm, maar ook niet koud met 19 graden.

Wat een verschil qua vergezichten en uitzichten! Uiteraard waren de afgronden nu nog dieper en zag je nog eerder een tegenligger in de bochten naderen wat mij buikpijn bezorgde……Wat zagen wij nu veel van de omgeving en wat een ‘wauw’ momenten.
Dat werd nog groter toen wij de eerste Grizzly zagen, vervolgens rendieren en toen een grizzly mama die overstak met haar ‘kleintje’….. wij moesten erg stil blijven in de bus mochten niet praten want ze liepen echt heel erg dicht langs de bus. Ik kon ze praktisch aanraken………. Geweldig! Wat een dieren. Ze eten 20.000 calorieën per dag om zich voor te bereiden op de winter en die begint al in september. In augustus wordt het herfst. Hele poten vol bessen scheppen zij uit de struiken in 1 keer in hun bek. Het liefst blauwe bessen.

Wat was dit gaaf, maar tegelijkertijd zagen wij een grizzly verderop wandelen. Ook een slapende Grizzly gezien waarvan je denkt dat het een steen is in het veld.
Ongeveer zo’n 10 keer een stop voor grizzly ’s… wij besloten om de rit maar terug ook gelijk te nemen en niet zelfstandig te wandelen…De beren waren over het algemeen wakker en er waren veel jongen. Ook veel rendieren (Kariboes) gezien, berggeiten, roofvogels (enorm grote uil en een black eagle) en uiteraard eekhoorns. Wat een dag!!