"She is going down..."
Door: Bernadette Sanders
Blijf op de hoogte en volg JohnBernadette
22 Juli 2018 | Verenigde Staten, Homer Glen
Homer
Gisteren aangekomen in het plaatsje Homer. Een oud vissersplaatje wat nu een belangrijke toeristische rol heeft. in drie maanden tijd moeten de bewoners vanuit het toerisme hun inkomen verdienen. Vanuit de hele wereld, maar vooral vanuit Amerika komen de mensen hier naartoe om te vissen. Met bootjes gaan zij dan de zee op onder begeleiding en komen met de meest indrukwekkende vangsten terug die dan vervolgens weer aan lijnen opgehangen worden om te showen. Uiteraard met een foto van de visser 'himself'.
Het oude dorp is rustig met een paar huizen. Wat Vegas heeft met de Strip heeft Homer met de Split. Het is een enorm lange pier met veel typische Alaskische (is dit een woord?) gebouwen waarin (vis)restaurantjes, toeristische winkeltjes en kleine touroperators gehuisvest zijn. Je kan er een watertaxi, zeevissen, een berentocht, etc reserveren.
Er zitten ook veel kunstenaars en dat zie je dan al aan de huisjes aan de buitenkant. Deze lange pier heeft net als ons B&B een uitzicht op de ‘Ring of fire’. Dit zijn de gletsjers en de 7 vulkanen. Langs deze ring loopt ook de breuk die aardbevingen veroorzaakt. Ook deze komen voor in Alaska.
Uiteraard de Split bekeken en in het bekende restaurantje van Homer gegeten ‘The Cup’.
Zonder reserveren is het erg lastig om daar een tafeltje te krijgen. Maar alleen al de creativiteit waarmee met glaskunst dit gebouwtje is ingericht en gedecoreerd is al een bezoekje waard.
Vandaag, de tweede dag hier zijn wij op de Split gaan informeren naar een watertaxi om zo naar de gletsjers te varen en het Kachemak statepark. Daar wilden wij de trail gaan lopen naar de Grewingk Glacier en het Grewingk glacier lake. Het zou geen lastige trail zijn.
De watertaxi konden wij nog net reserveren. Het boottochtje duurde zo’n 40 minuten en was niet bepaald smooth…. Wel zagen wij onderweg nog waterotters spelend in het water.
Vooraf hadden wij al een berenbel gekocht en een berenclaxon. De berenbel maakt een dusdanig standaard geluid dat een beer wel moet weten dat je eraan komt. Het idee erachter is dat je ze vooral niet verrast…. Volgens anderen is de berenbel ook zoiets als een ‘dinnerbel’ …”He bears, your dinner walks here…” Die gok maar genomen.
John was niet blij met de bel aan de rugtas, maar ik zou anders echt niet gaan wandelen.
En ja hoor, eenmaal afgezet begon de lol…. Borden bij het begin van de trail…”You are in Bear country”. Vervolgens een bord met de mededeling dat er een beer die week gesignaleerd was met twee jongen en een bord met allerlei waarschuwingen en wat je vooral wel en niet moet doen, maar ook hoe je een boze beer kan voorkomen. Vooral de beer niet verrassen, laat hem weten dat je er bent. Nou ik heb al die kilometers John werkelijk de oren van zijn kop gekletst. Ik had opeens heel veel te vertellen.
Na de eerste meters zagen wij al de verse hoop berenpoep…. Dan ben ik er al klaar mee..
En vervolgens nog een paar keer. Wat voor mij noodzakelijk is, is dat ik kijk waar ik loop. Maar nu was ik aan het kletsen en almaar om mij heen aan het kijken om te zien of er geen beer was. Een prachtige omgeving waar wij liepen, maar ik kreeg er niet zo veel van mee.
En ja hoor….. daar kwam die boomstronk en de knal… ik klapte recht voorover op mijn gezicht…Het eerste wat ik dacht was dat mij neus was gebroken en mijn bovengebit.
Dat valt geloof ik uiteindelijk mee, maar mij neus is wat gezwollen en mijn bovenlip, maar ik kan altijd zeggen dat ik gevochten heb met een beer ;)
John mopperend over uitkijken waar je loopt en zo, en ik versuft met natte doekjes verder lopend. Gelukkig gingen wij naar een ‘Glacier’ lake… ijs te over!! Alles werd flink gekoeld.
Wat was dat meer mooi. Er dreven ijsschotsen over het water in de meest prachtige sculpturen. Met op de achtergrond de bergen en de Glacier. Terwijl wij er zaten braken er stukken ijs af van de ijsschotsen en als dat gebeurde kwam het ijs dat aan de onderkant vastzat naar boven gedraaid en het opvallende is dat het gedeelte dat onder water zit het grootste gedeelte is. Het was er zo vredig….
Maar wij moesten nog een stuk doorlopen naar de boot. Dus weer het bos door met de beren die vast van een afstand toekeken en kansen aan het inschatten waren..
Eenmaal terug op het strand werden wij door de boot, de watertaxi opgepikt. De kapitein vertelde dat hij de beer met jongen had gezien op het strand om de hoek van de baai. Hij is ernaartoe gevaren zodat wij foto’s konden maken. Hij vertelde tevens dat de trail die wij gelopen hadden nog maar net weer open was i.v.m. de beer. Ze was agressief geweest naar wandelaars. Wandelen in Bear country is nu eenmaal op eigen risico.. en heel Alaska is Bear country volgens mij ;)
Terug in Homer mochten wij van de boot op de kade klimmen….. er is altijd natuurlijk een hard way and an easy way…. Vreemd genoeg pak ik altijd eerst de ‘hard way’. Dat betekende een forse klim…John gaf mij nog een hand, maar ik voelde dat ik achterover gleed… en de kapitein zei “don’t fall again”….. helaas het ging fout…. Waarop volgde “she’s going down…”
Gelukkig wist ik mezelf op te vangen, maar wat voelde ik mij een oen en ja hoor… twee blauwe schenen er bovenop.
Top dag hoor!! Veel moois gezien en als ik hoor ‘she’s going down’ krijg ik de slappe lach….
Morgen gaan wij weer verder.
Gisteren aangekomen in het plaatsje Homer. Een oud vissersplaatje wat nu een belangrijke toeristische rol heeft. in drie maanden tijd moeten de bewoners vanuit het toerisme hun inkomen verdienen. Vanuit de hele wereld, maar vooral vanuit Amerika komen de mensen hier naartoe om te vissen. Met bootjes gaan zij dan de zee op onder begeleiding en komen met de meest indrukwekkende vangsten terug die dan vervolgens weer aan lijnen opgehangen worden om te showen. Uiteraard met een foto van de visser 'himself'.
Het oude dorp is rustig met een paar huizen. Wat Vegas heeft met de Strip heeft Homer met de Split. Het is een enorm lange pier met veel typische Alaskische (is dit een woord?) gebouwen waarin (vis)restaurantjes, toeristische winkeltjes en kleine touroperators gehuisvest zijn. Je kan er een watertaxi, zeevissen, een berentocht, etc reserveren.
Er zitten ook veel kunstenaars en dat zie je dan al aan de huisjes aan de buitenkant. Deze lange pier heeft net als ons B&B een uitzicht op de ‘Ring of fire’. Dit zijn de gletsjers en de 7 vulkanen. Langs deze ring loopt ook de breuk die aardbevingen veroorzaakt. Ook deze komen voor in Alaska.
Uiteraard de Split bekeken en in het bekende restaurantje van Homer gegeten ‘The Cup’.
Zonder reserveren is het erg lastig om daar een tafeltje te krijgen. Maar alleen al de creativiteit waarmee met glaskunst dit gebouwtje is ingericht en gedecoreerd is al een bezoekje waard.
Vandaag, de tweede dag hier zijn wij op de Split gaan informeren naar een watertaxi om zo naar de gletsjers te varen en het Kachemak statepark. Daar wilden wij de trail gaan lopen naar de Grewingk Glacier en het Grewingk glacier lake. Het zou geen lastige trail zijn.
De watertaxi konden wij nog net reserveren. Het boottochtje duurde zo’n 40 minuten en was niet bepaald smooth…. Wel zagen wij onderweg nog waterotters spelend in het water.
Vooraf hadden wij al een berenbel gekocht en een berenclaxon. De berenbel maakt een dusdanig standaard geluid dat een beer wel moet weten dat je eraan komt. Het idee erachter is dat je ze vooral niet verrast…. Volgens anderen is de berenbel ook zoiets als een ‘dinnerbel’ …”He bears, your dinner walks here…” Die gok maar genomen.
John was niet blij met de bel aan de rugtas, maar ik zou anders echt niet gaan wandelen.
En ja hoor, eenmaal afgezet begon de lol…. Borden bij het begin van de trail…”You are in Bear country”. Vervolgens een bord met de mededeling dat er een beer die week gesignaleerd was met twee jongen en een bord met allerlei waarschuwingen en wat je vooral wel en niet moet doen, maar ook hoe je een boze beer kan voorkomen. Vooral de beer niet verrassen, laat hem weten dat je er bent. Nou ik heb al die kilometers John werkelijk de oren van zijn kop gekletst. Ik had opeens heel veel te vertellen.
Na de eerste meters zagen wij al de verse hoop berenpoep…. Dan ben ik er al klaar mee..
En vervolgens nog een paar keer. Wat voor mij noodzakelijk is, is dat ik kijk waar ik loop. Maar nu was ik aan het kletsen en almaar om mij heen aan het kijken om te zien of er geen beer was. Een prachtige omgeving waar wij liepen, maar ik kreeg er niet zo veel van mee.
En ja hoor….. daar kwam die boomstronk en de knal… ik klapte recht voorover op mijn gezicht…Het eerste wat ik dacht was dat mij neus was gebroken en mijn bovengebit.
Dat valt geloof ik uiteindelijk mee, maar mij neus is wat gezwollen en mijn bovenlip, maar ik kan altijd zeggen dat ik gevochten heb met een beer ;)
John mopperend over uitkijken waar je loopt en zo, en ik versuft met natte doekjes verder lopend. Gelukkig gingen wij naar een ‘Glacier’ lake… ijs te over!! Alles werd flink gekoeld.
Wat was dat meer mooi. Er dreven ijsschotsen over het water in de meest prachtige sculpturen. Met op de achtergrond de bergen en de Glacier. Terwijl wij er zaten braken er stukken ijs af van de ijsschotsen en als dat gebeurde kwam het ijs dat aan de onderkant vastzat naar boven gedraaid en het opvallende is dat het gedeelte dat onder water zit het grootste gedeelte is. Het was er zo vredig….
Maar wij moesten nog een stuk doorlopen naar de boot. Dus weer het bos door met de beren die vast van een afstand toekeken en kansen aan het inschatten waren..
Eenmaal terug op het strand werden wij door de boot, de watertaxi opgepikt. De kapitein vertelde dat hij de beer met jongen had gezien op het strand om de hoek van de baai. Hij is ernaartoe gevaren zodat wij foto’s konden maken. Hij vertelde tevens dat de trail die wij gelopen hadden nog maar net weer open was i.v.m. de beer. Ze was agressief geweest naar wandelaars. Wandelen in Bear country is nu eenmaal op eigen risico.. en heel Alaska is Bear country volgens mij ;)
Terug in Homer mochten wij van de boot op de kade klimmen….. er is altijd natuurlijk een hard way and an easy way…. Vreemd genoeg pak ik altijd eerst de ‘hard way’. Dat betekende een forse klim…John gaf mij nog een hand, maar ik voelde dat ik achterover gleed… en de kapitein zei “don’t fall again”….. helaas het ging fout…. Waarop volgde “she’s going down…”
Gelukkig wist ik mezelf op te vangen, maar wat voelde ik mij een oen en ja hoor… twee blauwe schenen er bovenop.
Top dag hoor!! Veel moois gezien en als ik hoor ‘she’s going down’ krijg ik de slappe lach….
Morgen gaan wij weer verder.
-
22 Juli 2018 - 19:14
Bert:
Als je gaat wandelen en je ziet zo'n waarschuwingsbord denk je dat achter iedere boomstam een beer je staat op te wachten maar de kans om er één tegen te komen is erg klein. Wij hadden in Canada bearspray bij ons. Dat geeft toch een beetje het gevoel dat je niet weerloos bent in het geval dat. -
22 Juli 2018 - 19:29
Jan Willem Van De Werken:
Wat een geweldige verhalen. Mooi om zo mee te lezen. Fijne dagen nog -
23 Juli 2018 - 06:04
Sofia:
Beren zullen echt alleen aanvallen als ze zich verrast en bedreigd voelen en dan zeker met jongen bij zich die ze willen beschermen. Maar anders vallen ze heus niet zomaar aan. -
23 Juli 2018 - 06:37
Bernadette:
Hoi Bert en Sofia,
Wij hadden bewust gekozen voor een beerbel (twee zelfs ;)) en een claxon voor beren. Berenspray kan ze ook agressief maken en voor het geluid van de claxon zouden ze weg moeten lopen. Dus genoeg voorzorg maatregelen en een hoop hardop geklets van mij. het laatste wat ik wilde was beren verrassen. Er was dus een beer met twee jongen gesignaleerd en er werd voor gewaarschuwd. Dus verrassen wilde ik ze beslist niet.... daarom zelf goed opletten, behalve opletten waar ik loop..... -
23 Juli 2018 - 09:13
Elly:
Wat een alarmerende titel van dit verslag. Ik moet dan gelijk denken aan een vliegtuigcrash, brrrr... Maar jou val Bernadette, is er niet minder ernstig door. Hopelijk wordt je hele gezicht niet blauw.En dat je tijdens zo'n trail in bear-country niet echt kan ontspannen, heb ik zelf ook ervaren. Ik liep toen steeds met berenspray in de aanslag. Zingen schijnt ook te helpen! (zeker dat gezang van mij) Waarom hebben mannen daar toch minder last van? -
24 Juli 2018 - 21:29
Erik En Ellen:
Wat een spannend avontuur weer
Kan mij voorstellen dat jij heel veel te vertellen had en niet goed op de grond letten
Wat ben jij nog lelijk terecht gekomen,op je gezicht
Pijnlijk hoor,gelukkig dat je neus niet gebroken
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
