De Alaska trein....De glacierroute

10 augustus The Alaska train

Zo dat deed pijn..de wekker op kwart over 5… voor de trein in Anchorage.
Wij moesten een uur van tevoren inchecken en het was 2,5 uur rijden. Onze cabin gedag gezegd, ik moet zeggen dat een plas ‘s nachts in de bushes best wel iets had ;). Er was een prachtige start van de dag. De bergen onderweg werden met een opkomende zon beschenen en de mist hing hier en daar in flarden tussen de bergen en vlokjes mist over het water van de meren. Gewoon sprookjesachtig. Het is dat vroeg opstaan ons ding niet is, maar je zou het hiervoor haast vaker moeten doen. Onvoorstelbaar mooi.

Bij aankomst op het station bleek dat ik de verkeerde kaartjes online had geregeld. De route was een stuk korter dan ik voor ogen had. Wij zouden de Glacier route doen (via Gridwood en Whittier), maar kennelijk had ik de korte route aangegeven. Ik wilde tot het eindpunt, de Grandview. Toen ik aangaf dat het onze laatste vakantie dag was ging de dame achter de balie vragen of de booking veranderd mocht worden, want dan kon over het algemeen niet. En het kon. Ik happy, maar ook 90 USD armer. Tja …. Het is once in a lifetime…

Kan wel zeggen dat ik enorm blij ban dat wij het gedaan hebben. Het was een treinrit van 10 uur…. Geweldig! Langs Glaciers, wildlife, rivieren, watervallen, canyons, fjorden, binnenzee en zoveel meer…at was dit mooi en op een traag tempo. Zelfs toen er wildlife was werd de trein even stopgezet. Er waren mooses (mama moos met jong), bal eagles, en Barney de marmot. Vaste attractie kennelijk met deze rit want deze marmot blijkt gek op treinen en zit er elke keer te wachten. Volgens mij had hij zelfs een grijns op zijn gezicht.

Wij hadden twee plekken aan een tafel toebedeeld gekregen bovenin een dubbeldekker en het waren mega grote ramen. Wij zaten tegenover een oudere man en zijn zoon van 35. Uiteraard konden wij in deze half lege trein de hele dag gaan en staan waar wij wilden. Dat maakte dus ook dat ik mijn tweede grote schuiver maakte van deze vakantie en ja hoor…. Weer recht voorover. Verzwikte enkel, pijnlijke schouder en tegen de mensen die er zaten en enorm schrokken lachend geroepen dat alle oke was….maar wat was mijn ego geschonden…..Zonnekap van mijn camera kapot maar gelukkig verder alles heel. De mensen die er zaten hebben tijdens de rit wel drie keer gevraagd of alles oke was. Dat maakte mijn gekneusde ego nog groter…maar het was wel erg lief. Wat is dat toch met mij…

De twee mannen bij ons aan tafel (zoon ook enthousiast hobby fotograaf) waren ernorm gezelig tijdens deze rit en zowel wij als zij hadden ruimte zat om ergens anders te zitten maar onze gesprekken waren geanimeerd en ook diepgaand over politiek (uiteraard) over wapens, over onderwijs, over jagen en over vlees eten ;), gewoon gespreksstof genoeg. Zij hadden vragen over Nederland en Europa en wij over Amerika. Beide kwamen uit California.

In de trein kon je beneden tussen twee treinstellen in achter een halfopen deur foto’s maken zonder glas, dat had de zoon ontdekt en daar waren wij dan ook regelmatig te vinden.

Het was een prachtige rit. Tussendoor waren er een paar stops en konden wij even wandelen. De dames op de trein gaven veel informatie tijdens de reis over de omgeving en de flora en fauna. Bij de laatste stop, bij Grandview ontstond ook een heuse blueberrie race. Er waren struiken met heerlijke blauwe bessen.
Wat een super dag en de zon was een geschenk!
Wij kwamen laat aan ni onze nieuwe overnachting. Deze keer Abby’s place. Een prachtige kamer in een B&B in de bossen.