Je op glad ijs bevinden

8 augustus

Wij bevonden ons op glad ijs.

Na weer een zeer hartelijk afscheid in Lake Louise zijn wij over de Glenn Highway richting ons volgende adres vertrokken, het Glacier View lodge.
Uiteraard enorm bewolkt en regen. Toch waren er langs deze route vergezichten die onvergetelijk zijn. Opeens riep John “een Glacier”! En ja hoor vanaf de highway zagen wij tussen de bergen een grandioze Glacier zijn weg banen tussen de bergen door. Vlakbij troffen wij het bord ‘To the Glacier’. Wijn reden deze weg in en kwamen op een kleine parkeerplaats waar een informatie gebouwtje stond dat gesloten was. Er hing een brief “Don’t go to the Glacier! Dangereous! Er vlakbij stond aangegeven: “Glacier View, Yes we are open!”
Gelijk met ons kwamen er nog drie auto’s aanrijden. Wij stonden er met een aantal nationaliteiten vertwijfeld te kijken. Ook bij het pad naar beneden sotnd “Danger!”
In de ene auto zat een enthousiast Pakistaans gezin, in de andere auto een jonge knul uit Colorado met zijn vrouw uit Denemarken en een Duits gezin in de andere auto. Wat te doen…… Ik zag een auto aankomen op de route van de Glacier en ging informeren. Er zaten twee jongen mannen in en zei vertelden dat het beneden open was en dat er helemaal niets gevaarlijk was, je moest gewoon rustig rijden en ja… er konden van de bergen stenen naar beneden komen. Iedereen was nieuwsgierig genoeg om naar de Glacier te gaan en stapte in hun auto’s. En daar gingen wij…Nou wij waren de enigen niet. Het was best druk bij het gebouw waar iedereen zich moest melden en kaarten moest kopen. Wel erg koud, super modderig en nat. De kaartjes waren niet goedkoop en je moest tekenen voor je eigen verantwoordelijkheid voor je eigen veiligheid…altijd een beetje apart. Het is duidelijk dat zij risico’s willen afkopen. Met gids was het nog Veel duurder en kon je met speciale schoenen, stokken en helmen nog verder de glacier oplopen. Dat deden wij maar niet.

Met de auto moest je een mile verder rijden en vandaaruit lopen naar de Glacier. Het eerste deel was net een maanlandschap en met alle regen en laag hangende bewolking zou je je foto’s niet meer dan zwart- wit krijgen. Er lagen ijzeren platen over tot wij bij het ijs van de Glacier kwamen. Het begin viel qua gladheid door al dat verpulverde gesteente doot het ijs best mee. Al het gesteente dat onder een gesmolten Glacier vandaan komt is donker grijs en zeer fijn. Het is als het ware in de loop der jaren fijn gemalen door het schuiven van de ijsmassa.

De laatste delen, de uitlopers hadden grote spelonken en daar moest je voorzichtig overheen lopen. Het werd steeds gladder en overal zag je boven dart grijs uit de blauwe glans van het ijs oplichten. Uiteindelijk werd het zo glad dat wij niet verder konden lopen op het ijs.
Daarnaast bleef het regenen en was het koud.
Heel opmerkelijk dat er een stoet met heel erg mooi geklede mensen langs kwamen en een bruid. Zij liepen over de platen die over de modder lagen naar de Glacier voor een foto. Echt zo apart.

Het was een wandeling die de moeite waard was en prachtig om te zien. De Glacier te voelen en te ervaren.

Na de Glacier was het tijd voor de rit naar ons nieuwe B&B. Het is een Cabin vlakbij de Glacier maar met alle wolken kan je niet veel zien. In de cabin hebben wij geen wc of douche, maar een stukje verderop hebben wij onze eigen cabine met fdouche en wc. Ik vroeg hoe veilig dat ‘s nachts is met wildlife en toen zei ze ‘You can do it in the bushes.’ …. It is the Canadian way. 