Een onverharde weg en bijzondere ontmoetingen.

The Denali Highway (3 augustus)

Vanuit Denali hebben wij de Denali Highway genomen. Het moet de meest schilderachtige route door dit deel van Alaska zijn. Het is wel een weg die onverhard is en in de winter afgesloten. Wij hebben maar niet aan het verhuurbedrijf van de auto gevraagd of wij deze route mochten rijden. De route is volgens de boekjes een aanrader en dat is het ook beslist. Alleen al de vergezichten en alle bloeiende planten langs de route.

De route is enorm afwisselend van bergen, zelfs glaciers en Fjorden, tot canyons en bergtoppen, van vlaktes in de dalen tot allemaal meren en vennen die er soms ‘Fairy achtig’ uitzien. Prachtige weerspiegelingen. Witte besneeuwde bergen die heel duidelijk te zien zijn als het helder is. Dat was een probleem want wij hadden alleen de eerste uren van de tweedaagse rit helder weer, daarna werd het bewolkt en viel er met regelmaat een bui….jammer. Toch bleef het een bijzondere omgeving om te zien. Prachtig en zo enorm afwisselend. Ondanks de regen vaak gestopt voor een foto.

Onderweg een stel uit Miami ontmoet die een rondreis aan het maken waren door Canada en Alaska van mei tot en met oktober… gewoon in een oude witte ven. Ook zij vonden de prijzen in Alaska erg hoog…dacht dat het aan ons lag ;). Een erg leuk gesprek gehad met deze mensen, zeker bijna een uur staan kletsen. Gek, zoals het opeens kan klikken. Elkaar gedag zeggen met een gemeende handdruk en weten dat je elkaar nooit meer ziet. Opmerkelijk, maar dat gebeurt deze reis best vaak.

Ontzettend leuk en bijzonder waren de stops onderweg voor koffie of iets dergelijks, want in the middle of no-where kom je op plaatsen bij mensen waarbij je je afvraagt wat een mens bezield om zo afgelegen te wonen…..
Onze eerste stop na heel wat miles (om 15.00 uur) was in het gebied Sutton. Het was een koffiestop waarbij wij echt door een aantal modderplassen moesten stappen en binnen kwamen bij een lokaal barretje. Er was een oudere man achter de bar en uiteraard start hij dan met ‘Hey guys how are you, can I help you? Wij namen koffie en een zelfgemaakte blueberry pie die hij beslist aanraadde, want deze was goed gevuld, precies zoals hij graag had. De smalle bar, zoals alles daar de omvang van een grote caravan, was van boven tot onder behangen met dollars. Het plafond, de muren …. Alles… en op elke dollar stond de naam van de gast die langs geweest was. Er hingen ook briefjes van 5 euro van Europeanen. Volgens mij hing er zeker voor een paar duizend dollar gewoon ‘geplakt te zijn’. Uiteraard hebben wij ook iets achter gelaten. Deze man werd door een andere jonge gast na elke zin met respect ‘mister’ genoemd. Heel opvallend, dat zie je bij ons toch niet veel meer van jongeren. Er hingen foto’s van geschoten beren en mooses en foto’s van kleine vliegtuigjes. Hij bleek op beren en Mooses gejaagd te hebben en had als piloot gevlogen. Buiten lagen en hingen er allemaal geweien van mooses, kariboes (rendieren) en Elken (grote herten). Hij vertelde over de tijd van gouddelving daar en dat men nog altijd naar goud zocht op de ouderwetse manier met potten en schalen. Ook dit was weer een gesprek om te onthouden. De wc was ook zo apart. Allemaal krijtborden en elke gast kon er zijn verhaal, groet of naam op achter laten. Zo leuk!
Ook met deze man een handdruk en een warme groet. “Save travels” krijg je dan mee.

Om half 6 zagen wij weer een verwijzing naar een stop. “Coffee, we are open, we are really open…” Tja dan stop je toch en ga je echt een bakkie drinken. Het huis lag hoog tegen een helling aan. Een flinke klim langs trappen omhoog en wij zagen het al aan de buitenkant… een jager. Het huis hing aan de buitenkant vol met trofeeën. Het bleek een soort van hostel te zijn. Een zeer vrolijke dame deed open en wees ons de weg naar een grote huiskamer waar koffie en thee stond. ‘Help yourself’ was de mededeling. Ze kwam nog even gezellig bij ons zitten kletsen en zij bleek die avond een stuk of 36 eters te hebben die avond, vooral allemaal jongeren. Wij besloten dan maar niet te lang te blijven. De koffie en thee was gratis, dus deden wij iets in de pot en gingen weer verder,

Om half 9 kwamen wij aan bij ons verblijf. De Maclaren river lodge. Een eenvoudige maar heerlijke cabin op deze route en wij waren nog net op tijd voor het eten. De cabin was erg netjes en de mensen heel erg vriendelijk. Een heerlijke overnachting voor 1 nacht.