Dagje de bergen in..het mooie achterland

Vandaag, 1 mei, is een nationale feestdag in Griekenland. Dat wordt echt gevierd met gezellig samen zijn met familie en vrienden. Dat bleek vanmorgen al aan het ontbijt, want er waren opeens erg veel griekse gasten. Janos was zijn uitbundige zelf en hij en zijn vrouw wilden iedereen zoveel mogelijk laten eten. Wij werden ook meteen uitgenodigd voor de BBQ die middag, maar wij zouden op pad gaan de bergen in. Meteen hadden zij een nieuwe missie, namelijk met ons de route bespreken, tips geven en een stuk geschidenis over de regio die wij gingen bezoeken. Wat een heerlijke mensen.

Wij vertrokken dus eigenlijk weer veel te laat. Het is zeker anderhalf uur rijden naar het mooieVikos national park.
Het national park ligt in het gebied dat Epirus heet. Het was even lastig om de juiste route te nemen, maar uiteindelijk lukte het prima. De route naar de bergachtige gebied met de eeuwenoude bergdorpjes is adembenemend. Zelfs als je over de snelweg rijdt wordt je omringd door hoge groene bergen. Ik wist niet dat zulke hoge begen zo groen konden zijn. De eerste dorpjes die wij passeerden lagen niet tegen de berghellingen aan, maar in groene valleien.

Wij reden door traditionele bergdorpen die verspreid lagen over dit bergachtige gebied. Het wordt ook wel Zagori genoemd, oftewel plaats achter de bergen. Er waren enorme uitschieters met sneeuw te zien van het Tymfi gebergte. Ruigen bergtoppen die zich hier en daar lieten zien. Wij zagen diepe ravijnen, kloven en steile hellingen. en we kwamen tijd te kort.

Het was tijdens onze rit door de dorpen en op zo'n 1700 meter hoogte bog altijd 26 graden. Toch zagen wij mensen met mutsen op, jassen aan, body warmers en een dame met een bontkraag vreemd contrast want wij liepen in korte broek met een bloes... Halverwege de middag zaten wij zo hoog dat er veel mistige bewolking was en er wat neerslag viel. Opeens scheelde het 10 graden, tot wij weer naar beneden reden en het weer 10 graden steeg...

Heel wat 'wildlife' gezien... tenminste als loslopende koeien op de weg en schapen en geiten wildlife zijn. Wat een grote bellen dragen die geiten aan hun nek... tjonge wat een gewicht moet dat zijn. Toch ook schildpadden, grote roofvogels en grote gifgroene hagedissen gezien. Opmerkelijk trouwens dat wij op de snelweg waar je 130 mag rijden waarschuwingsborden zag voor overstekende koeien....

Het gebied is tot 1914 Turks gebied geweest van de Ottomanen. Dat kon je op veel plaatsen terug zien. Er zijn in het hele gebied erg veel oude bruggen bewaard gebleven die door de Turken waren gebouwd om de kloven met elkaar te verbinden. Wij hebben er een aantal beklommen, maar sommige waren erg steil en rotsachtig. ik ben geen held met steile afdelingen...

Het was dus een feestdag hier, maar in de bergen hoor je er als toerist beslist niet bij...tenminste dat gevoel kregen wij. Wij hebben twee terrasjes die vol zaten met grote groepen (familie enzo) bezocht, maar het was alsof de bediening ons niet wilde zien. Alsof wij er niet waren. Bij beide terrasjes zijn wij opgestapt en verder gegaan. Met als gevolg dat wij sinds het ontbijt geen koffie en geen eten hadden gedurende de dag, Gelukkig hadden wij fruit en water bij ons. Toen wij on 19.00 uur terug waren in Sivota zijn wij vlug op een terras gaan zitten van ons eigen gezellige dorp. Wat een verschil is dat. Heerlijke koffie op en een super ijscoupe. Eenmaal op onze kamer bleek dat Janos een bord met een spinazietaart had neergezet. Kijk dat is heerlijk 'thuiskomen' op onze kamer.