Het hoogste punt ....

Donderdag 7 juli

Vandaag zouden wij een stukje naar het noorden trekken en het hoogste punt van het eiland onderweg bekijken.

Eerst richting de Moni Pantokratos, het hoogste punt van het eiland. Onderweg gestopt bij een klein barretje wat gerund werd door ‘Lisa’. Lisa had heerlijke koffie en home made pie, altijd een reden om te stoppen. Zij vertelde dat ze dit jaar de toeristen uit Nederland miste en da thet toch de leukste en fijnste toeristen waren. Leuk, altijd leuk om te horen. Tja wat zou de reden zijn… vluchtelingen? Die zijn er niet op Korfu. ISS en alle dreigende terreur..ook dat lijkt op dit eiland een ver van je bed verhaal. Wat een rustig eiland als je de toeristengebieden vermijdt. En vooral ook, wat een groen eiland en wat zijn de eilandbewoners vriendelijk.

Het hoogste punt bleek eens een klooster, het staat er ook nog altijd, maar omringd door enorme masten voor telefonie en satelliet tv. Er stond een enorme mast precies op het plein van het klooster. Echt vreemd. Oude en nieuwe tijd met elkaar verweven, maar wat van elke tijd was, was het indrukwekkende uitzicht rondom… prachtig! Je zag Albanie, het vaste land van Griekenland en ook andere Griekse eilanden. Ik kreeg zelfs een melding op mijn telefoon van een provider…. Welcome to Albanie..grappig!

Onze tocht voortgezet naar het noorden. Onderweg prachtige vergezichten. Het landschap heeft iets weg van Toscane met zijn cypressen tussen alle olijfbomen. Wij zijn gestopt in Kassiopi. Een schilderachtig plaatsje aan de kust, maar ook hier veel toeristen en vooral Engelsen. Qua boten die hier aangemeerd liggen is het een Sant Tropez in het klein, je vraagt je toch af wat je in het leven anders had moeten doen….Wat een luxe ligt er aangemeerd.

Wij hebben er op een terras aan het water heerlijk gegeten. De dame die bediende was wat ‘zuur’, voor mij een uitdaging en ik zou niet weggaan zonder dat ze zou lachen of glimlachen. Is mij gelukt…. John gaf mij zijn groente en zei dat het groene paprika was… dat stopte ik te snel in mijn mond.. een groene peper…

Onderweg terug nog een schildpad gered en dit jaar een echte ;)
Hij liep over het midden van de weg en men rijdt er echt door. Ik riep ‘schildpad’ en meteen zijn wij langs de kant gestopt. Terug gelopen en de schildpad opgepakt. Arme beest bleek al niet meer ongeschonden met de scheur in zijn schild. Toch reageerde hij nog goed. Hij trok zijn kop in toen John hem optilde en probeerde met zijn poten te lopen. Vlug hebben zij hem in de berm gezet en nu maar hopen dat ze de schuine hellingen van de berg gewend zijn.

Tj aen wat doe je dan als je terug bent van zo’n mooie trip? Ik bekijk de foto’s en schrijf dit verslag. John kijkt voetbal … Het is nu eenmaal EK. Ik ben naar binnen gevlucht met mijn wijntje omdat ik de kevers die hier op je aflopen wel heel erg groot vind…