Potami

Vandaag wordt de Jeep zoals afgesproken ingeruild voor een personen auto. Eerlijk gezegd zit dat stukken beter, we rijden nu een in gloed nieuwe Skoda Fabia. Heerlijk autotje.
Vandaag erg relax gestart. Buiten was het bewolkt en af en toe druppelde het. Het is dus weer voor een mooie wandeling.

In het noorden van het eiland ligt Potami. Dit plaatsje staat bekend on de watervallen, idyllische bossen en mooie strand. Wij waren er klaar voor..
Het eiland is niet groot dus je bent overal zo. Van zuid naar noord rij je in minder dan 45 minuten. Rustig aan begonnen met een kop koffie in restaurant Sunset aan het strand. Dit plaatsje heeft inderdaad een schitterend strand. Stukken zandstrand en stukken met fijne kiezels. Het water is hier overal zo enorm blauw en smaragd groen... Alleen helaas nog geen dolfijn gezien.
Voor je het strand nadert is er vanuit een erg modern kapelletje een prachtig uitzicht over de hele baai. Vandaaruit is goed te zien hoe mooi dit strand is en hoe smaragd kleurig het water.

We begonnen met de wandeling door het bos naar de watervallen. Het was al gestopt met regenen en het werd best warm.
Het bos is prachtig! Erg groen.. En met een zeer natuurlijke vorm van paden. Erg natuurlijk zelfs, want de bruggetjes zijn van boomstammen. En niet geschaafd of zo, maar gewoon naast elkaar gelegd zoals ze zijn en hier en daar vastgebonden of geschroefd. Voor mij wel even een overwinning... Dit doe je overigens niet met gewone schoenen aan.

Onderweg kom je nog langs de ruïnes van de oudste kapel van het eiland. Vermoedelijk uit de 6 e. Eeuw. Helemaal in de natuur opgenomen en begroeid
De omgeving was echt prachtig. Uiteindelijk kwamen we bij wat kleine watervalletjes en een rotsachtige kloof. Heel erg mooi. De grotere waterval was verderop en zou je kunnen zien als je tot je middel het water in ging. Natuurlijk zijn er altijd helden die dat doen.... Wij niet :)

Vanaf dat punt ging een hele stijle houten trap, met leuningen van takken omhoog langs een berghelling. Voor mij was die klim te doen zolang ik niet naar beneden keek.... We gingen hoog!!! Geen enkele tree was gelijk en de boomstammen als reling niet overal stevig vast.
Eenmaal boven kwamen we uit bij een restaurant op palen en tegen een berghelling. Alles van natuurlijk materiaal, maar zo gezellig! Zo enorm in de omgeving passend.
We werden erg vriendelijk onthaald en zijn er een klein hapje gaan eten. Wat een mooi plekje is dat daar!
Je kon een 'gewoon' pad terug nemen door de bergen naar zee. Klimmen en dalen op de 'gewone' manier, of de trap terug nemen naar het pad door het bos. De trap terug naar beneden zag ik niet zitten zo hoog. Met hoogte vrees is dat echt slikken.
terug lopen was ook erg mooi door de bergen. Wel een erg stijle daling die ik nu nog in mijn kuiten voel.

We waren rond 3 uur op t strand. Heerlijk op t strand gelegen met ogen dicht.
De wandeling door dit mooie bos is bij een bezoek aan dit eiland eigenlijk wel een must.