Tochtje offroad naar Drakei

Zaterdag 3 mei

Onze laatste dag off road.
We zouden de westkant van het eiland gaan verkennen. Volgens de kenners vele mooie strandjes en het laatste dorp Drakei, op het doodlopende meest noord westelijke punt, moest erg mooi zijn.
Het eerste kleine stukje off road, wat ook goed voor personenauto's is te doen, was naar het plaatsje Limnionas. Wat een prachtig stukje strand is dit. En in deze tijd nog erg stil. Het is een kleine baai met zelfs een cafe. We zijn verder gegaan en zouden het stuk offroad rijden naar "Het einde van de wereld". Dit is een erg hoog punt met een restaurant en moet een weergaloos uitzicht hebben. Deze weg was zo stijl, zo smal en zo vreselijk onbegaanbaar... Twee jeeps zouden elkaar nooit kunnen passeren en dan zou er eentje langs de stijle afgrond in zijn achteruit moeten..... Ik had het enorm benauwd en ook John vroeg hardop, willen we dit voor een mooi stukje uitzicht..... Nee dus. Maar, waar keer je dan? Uiteindelijk kwam er een breder stuk waar ik uitstapte en aanwijzingen gaf voor veilig keren. Pfff dat is niets voor ons dus.

Verder off road naar het dorpje Paleohori gereden. Vandaaruit zouden we naar het brede en mooie strand Plaka gaan. Weer offroad de bergen in. Weer erg smal, stijl, onbegaanbaar en hoog... Er kwam een jeep met een oud mannetje ons tegemoet ( ja hij reed het zonder vrezen...) we moesten elkaar passeren en dus moesten wij iets achteruit. Toen we vroegen waar Plaka was wees hij breeduit naar de zee verderop en maakte een wijds gebaar...'Plaka' betekent kennelijk 'strand'.... Wij waren de afslag van het begin van dat strand al lang voorbij. Het was het strand van Kedros. Dom!
Wij hadden het wel gehad met alle offroad weggetjes..... Het blijkt niet echt ons ding te zijn..

Wij zijn toen gestopt in het dorp Kalithea, wat betekent 'mooi uitzicht'. Het was inderdaad een mooi uitzicht, alleen het dorp zelf was erg stil. Vlak voorbij het dorp is een afslag naar Valsamos beach. Dit moet eens een erg mooie baai geweest zijn, het ligt prachtig en verlaten met zijn komvormige kiezelstrand. Helaas is het restaurant dat er staat verlaten en lopen er zwerfkatten rond. Het plekje is mooi en idyllisch zo tussen de bergen aan het enorm heldere water en zou een prachtig plekje kunnen zijn als het goed onderhouden werd,

We zijn doorgereden naar Drakei. Drakei ligt hoog op een berg is aan het eind van de weg langs de wegkust. Het loopt er letterlijk dood. We hadden onze auto geparkeerd en toen we uitstapten en langs de eerste plaatselijke taverne liepen kwam er meteen een mijnheer in een lange zwarte jurk (wij vermoeden een geestelijke) naar buiten en heette ons welkom. Achter hem zijn vrouw en zij liet een aardig staaltje ondernemersschap zien. Ze vroeg heel vriendelijk waar we vandaan kwamen, of het goed met ons ging en waar we logeerden. Vervolgens gelijk de vraag of we niet iets wilden drinken. Je durft dan nauwelijks nee te zeggen. Wij aan een tafeltje.... We hadden best dorst. Koffie voor mij en cola voor John.
Cappuccino kennen ze op Samos haast niet. Wat kreeg ik een spijt van de koffie.
De koffie was in een flinke mok geschonken en bleek oploskoffie en erg , heel erg sterk. Gewoonweg niet te drinken en na 1 slok wist ik... Dit gaat mij niet lukken. Stilletjes ben ik zogenaamd genietend van t uitzicht met mijn koffie op een stenen rand gaan zitten en als ze niet keek, goot ik de koffie tussen de arme Geraniums.
Er werd opnieuw een Nederlands stel naar binnen gehaald en toen zij twijfelde over de koffie schudde ik nee toen ze mijn kant op keek. Dit overleef je gewoon niet.

Het dorp zelf met zijn smalle straatjes was leuk om te zien, maar er is geen bedrijvigheid en eigenlijk voel je je opdringerig zoals je er het leven van die mensen instapt en hun dorp 'bekijkt' en fotografeert. Er zijn geen winkeltjes en welgeteld 2 tavernen.

Terug zijn we op het strand bij Limnionas gaan liggen. Het is er erg mooi. S avonds in Ormos Marathokampos nog even langs de haven gelopen en koffie gedronken op het terras. Een leuk plaatsje met gezellige terrasjes.