Offffff road

Offfffff road...

Vanmorgen werd onze jeep gebracht.... Leuk! Spannend!
Na een rustig ontbijt op ons balkon in het zonnetje zijn wij op pad gegaan.
Wij wilden een route offroad. De namen in het Grieks zijn voor ons nog wat moeilijk te lezen, zeker met de bewegwijzering die ze hier hanteren :(.
We dachten een off road route te hebben bij Neohori. Wat we nu eigelijk verkeerd hebben gedaan weten we nog niet, maar het was niet de juiste afslag. In ieder geval stonden we aan het begin van deze route even stil en twijfelden wij..... Tja wij wilden offroad... Dus... Uiteindelijk gestart, maar na een kilometer of 5 weer omgekeerd. John vond het toch wel erg offff road... Ik ook....

Over de grote weg verder gegaan en een aantal geweldige uitkijkpunten en omgevingsplaatjes gemaakt. Wat is het hier toch mooi! Er staat van alles in bloei en het is overal zo groen!
Via Pyrgos, Spatharei en Pagondas zijn we door het zuidelijke berggebied gereden. Overal wel een prachtig uitzicht op zee. Veel stukken bos zijn op deze route door grote bosbranden in het verleden verwoest.

Vanaf ongeveer Pagondas zouden wij wederom een offroad route nemen naar Ireo, een gezellige toeristische badplaats. Wij zagen een afslag Ireon. Wij weten nu ook dat elke letter een groot verschil kan maken en niet dezelfde naam is...
Het eerste stukje offroad leek ons nog goed te doen, we vonden dat zelfs een personenauto het ook zou kunnen.... Ja.. Tot we een kilometer of 3 verder waren. Vervolgens hebben we 7 km met een gemiddelde snelheid ban 10 km gereden. De weg was erg ,heel erg offroad. Rotsblokken, weggespoelde stukken weg, langs bergranden (zonder reling) en het helpt echt niet als je onderweg een jeep ondersteboven hebt zien liggen....

Heen en weer geschud en al kwamen we op een stuk waarvan ik dacht hier komen we echt niet door..... Langs dat pad liep een vrouw. John draait zijn raampje open en vraagt of ze Engels spreekt. In zeer gedecideerd Engels herhaalde ze de vraag. Ja ze sprak Engels :s ... John vroeg allervriendelijkst waar de dichtstbijzijnde plaats was. Ook dit herhaalde ze al verbeterend in perfect Engels. Domme Hollanders....
Ze antwoordde dat de dichtstbijzijnde plaats om de hoek was en dat was het strand. Geen plaats dus....
Ze vroeg ons waar wij vandaan kwamen en heel vriendelijk antwoordde John uit Holland. Meteen kwam er de directe vraag van deze dame " waarom hebben jullie Hollanders zo'n hekel aan Grieken en waarom komen jullie dan hier op vakantie?
Zo..... Die vraag overviel..... Ik meteen in de verdediging. Uitgelegd dat wij helemaal geen hekel aan Grieken hebben. Ja was het antwoord, jullie vonden het klimaat fijn en het land mooi, maar de Grieken daar hebben jullie een hekel aan....... Compleet verbijsterd reden wij dus naar het strand.
Een nare discussie , geen toeristisch plaatsje Ireo, geen terrasje met een drankje, en nog een offroad route in het vooruitzicht terug.
Het strandje was klein en stil. We gingen met een flesje water op een steen zitten en ik was nog perplex van de uitval van deze dame.

Al bijkomend komt dezelfde dame ook het strand oplopen. Ze liep langs ons en ik voelde dat ik dit niet voorbij kon laten gaan met dit gevoel. Toen ze langsliep zei ik haar dat ze mij een naar gevoel gegeven had met haar opmerking en van slag had gemaakt. Ik heb aan helemaal niemand een hekel en zeker niet aan de gastvrije Grieken zoals ik ze ken. We raakten in gesprek en natuurlijk kwam de crisis ter sprake. De angst die de Grieken met betrekking tot de buitenlanders hebben die in hun ogen steeds meer van hun land afpakken. Maar ook de verhalen die in Griekenland gaan over de Nederlanders die zo'n hekel aan de Grieken zouden hebben. Over en weer veel ervaringen uitgewisseld en ook hoe wij en zij dingen zien. Een en ander draait ook om de naam "Wilders" , maar met die naam wil ik niet geassocieerd worden. Uiteindelijk toen ze weg ging zei ze dat ze het leuk vond ons ontmoet te hebben en bood ze haar excuses aan en was ze blij da tik haar aangesproken had. Ze had graag gastvrij over willen komen. Nou dat was dan een verkeerde aanpak denk ik persoonlijk, maar toch uiteindelijk is het een bijzondere ontmoeting geweest.

De weg terug was weer even hobbelig en spannend, maar John pakt de dingen snel op :) en deze off road route hebben we voor de zekerheid maar via dezelfde weg terug gereden.